Er zijn verschillende soorten barcodes maar de meest voorkomende is een 1D (eendimensionale) code, de EAN 13 code. EAN staat voor Europese Artikel Nummering. Deze barcode bestaat uit 13 cijfers opgesplitst in 2 delen. In het eerste deel staan de eerste 2 cijfers voor het land waar het nummer is uitgegeven. Voor Nederland is dit nummer 87 en dit wordt ook wel de systeemcode genoemd. Daarna volgen 5 cijfers die het bedrijfsnummer vormen samen met de systeemcode. In het tweede deel vormen de 5 cijfers de product code, gevolgd door een controle getal. Het controle getal in je barcode wordt gevormd aan de hand van een berekening. Wanneer je barcode beschadigd is en een cijfer in de reeks dus ontbreekt, wordt de verkeerde streepjescode niet ingeladen. Omdat de uitkomst van de berekening niet overeenkomt met het controle getal.

Nu we de cijferreeks hebben, moeten de cijfers worden omgezet in computertaal, oftewel nullen en enen. De barcode is opgedeeld in 95 streepjes, elk zwart streepje staat voor een 1 en elk wit streepje staat voor een 0. Wanneer je met het licht van je scanner over de barcode heen gaat wordt er licht teruggekaatst door de witte streepjes. Dat zijn de nullen en al het licht dat niet weerkaatst wordt dat zijn de enen. Ieder cijfer dat teruggekaatst wordt bestaat uit een codering van 7 nullen en/of enen. In het totaal heb je hier 12 groepen van, wat resulteert in 12 cijfers van de barcode. Er bestaan nog 3 groepen, links, midden en rechts. Deze geven aan waar het eerste en tweede deel van de barcode begint en eindigt. Hiermee vindt de analyse plaats en als dit klopt met het controle getal worden alle productgegevens erbij gehaald.

Veel mensen weten geen antwoord te geven op de vraag: wat is een 2D barcode? Alhoewel iedereen inmiddels bekend is met de QR-code (Quick Response). Zeker nu de corona app onze entreekaart naar menig entertainment is. Een QR-code is een tweedimensionale barcode. In tegenstelling tot de eendimensionale barcode of streepjescode kan je een 2D code in twee richtingen lezen. Hierdoor is de code niet alleen eenvoudiger te scannen maar ook nog eens beter te lezen bij beschadiging. De QR-code kan tot maximaal 7089 karakters opslaan wat een voordeel kan bieden ten opzichte van een normale barcode. Een nadeel ten opzichte van de 1D barcode is dat er ook scanners zijn die enkel 1D barcodes kunnen lezen.

RFID tags kan je plaatsen op producten of mensen die je wilt traceren. Er bestaan passieve en actieve RFID tags. Een passieve tag bestaat uit een antenne en een microchip (met geheugen voor opslag), ook wel integrated circuit of IC genoemd. De actieve tag voegt daar nog een batterij aan toe. Het vormt dan ook geen verassing dat een passieve tag opgeladen moet worden door een externe bron, voordat de passieve tag informatie kan ontvangen of verzenden. Een voordeel van een actieve tag is dat deze niet opgeladen hoeft te worden door radiogolven. De tag beschikt over een interne batterij en hoeft dus niet geactiveerd te worden. Ook kan deze vanuit zichzelf informatie versturen en grotere afstanden overbruggen.

RFID tags en labels zijn verkrijgbaar in verschillende frequenties. De meest gebruikte frequentie in de supply chain is de Ultra High Frequentie, afgekort UHF; UHF gaat van 860 tot 960 MHz en afhankelijk van het land waar deze wordt ingezet, is de bandbreedte verder gespecificeerd. UHF EPC Class 1 Gen 2 tags zijn de meest nieuwe typen. Deze tags zijn Write Many Read Many (afgekort WMRM). Ze hebben een minimum geheugen van 256 bits waarvan 96 bits gereserveerd zijn voor de EPC (Electronic Product Code). Gen 2 tags hebben een betere identificatie, waardoor de lezer duplicaten voorkomt wanneer er meerdere tags tegelijkertijd gescand worden. Deze tag heeft zich inmiddels gevestigd binnen de RFID Branche en wordt breed ingezet over verschillende sectoren en vormt het hart van veel RFID implementaties.